In het begin was er het Verlangen, het eerste bewuste allesomvattende Verlangen naar het universeel goede, en liefde voor al wat leeft en voelt en hulp en vriendelijkheid nodig heeft, het eerste gevoel van oneindig teder mededogen en genade.... (Theosofisch Glossarium, uitgave G.L.T. Antwerpen - blz. 232).

Door dit verlangen ontstaan de Kosmos en alle wezens. Ook Gaia onze aarde en de mensheid die haar bewoont. Gaia is een prachtige plek. Wij mensen hebben er nog geen idee van hoe een groot geschenk zij is voor ons. Gaia is geen hel, maar een hemels verblijf, zodra wij door haar grofstoffelijke, veranderlijke verschijningsvormen heen kunnen kijken. Wij bewonderen de schoonheid van een bloem. De bloem verwelkt, maar de goddelijke vorm blijft en keert steeds weer. Het goddelijke laat zich door niets beperken. Het goddelijke ligt verborgen in de Natuur en wij mogen het tevoorschijn roepen. De hel is alleen in onze eigen gedachten en we projecteren deze buiten ons en gebruiken op een verkeerde manier de mogelijkheden van Gaia  en creëren zo de vreselijkste toestanden.

Op een dag in onze tijd -2022- staat er een mens op, die al onze egoïstische eigenschappen heeft verenigd en geassimileerd en hij daagt ons uit met zijn wapengeweld. Het is de grote vraag of wij hierdoor werkelijk wakker geschud zullen worden en een stap kunnen maken om boven onze materiële welvaart uit te stijgen. De grootste vijand is onze helderste spiegel. Ondertussen woedt de strijd en het bloed dat vloeit brengt angst, boosheid en verdriet. Daarboven schijnen de zon, de maan en de sterren en - waar de mens niet is- daar is onmiddellijk evenwicht in de natuur.

Wij mensen samen zijn de mensheid. Ieder van ons is de mensheid. Ons lichaam heeft een samenstelling als elk ander menselijk lichaam. Wij delen dezelfde gedachten, gevoelens, daden, vreugde en verdriet. Dit volledig te beseffen zou betekenen, dat je de ander vreugde wilt brengen en geen verdriet, dat wat je bezit wilt delen met je medemens en dat je iedereen vrede en geluk toewenst. Zolang we dit bewustzijn nog niet ten volle kunnen leven, zullen we de strijd in onszelf en onze omgeving blijven voeren.

Maar we kunnen er ook voor kiezen vanuit dit gevoel van samenhorigheid de fysieke wereld op te tillen naar een hogere levenskwaliteit door ons meer geestelijk in te spannen, door achter het uiterlijk te kijken van de verschijningsvormen en door onze aandacht te richten op het goede, het ware en het schone.