Stilte is door de eeuwen heen een heel belangrijk thema in de spirituele tradities.
Het is belangrijk om je terug te kunnen trekken uit het lawaai van de wereld, de hectiek van de samenleving, en momenten van stilte en alleen-zijn te creëren.
Die uiterlijke stilte is voorwaarde voor innerlijke stilte, voor de verstilling van het hart, van de geest.
Want alleen een verstilde geest kan ontvankelijk worden voor de stille, heilige Stem.

DE MEDITERENDE GEEST ALS STILTE

De mediterende geest bevat alle verscheidenheid, alle veranderingen en bewegingen van stilte. Deze stilte is de ware religieuze geest, en de stilte der goden is de stilte van van de aarde. De mediterende geest vloeit deze stilte binnen, en liefde is zijn weg. In de stilte woont zegen en lach.

Uit Krishnamurti: De enige revolutie, blz. 31

Thuis in de stilte

Neem een ogenblik om te controleren of je werkelijk hier bent.
Voordat er een goed of fout is, zijn we gewoon hier.

Voordat er goed of kwaad is, of onwaardig,
en voordat er een zondaar of heilige is, zijn we gewoon hier. 

Kom hier samen, waar de stilte heerst –
waar de stilte van binnen danst.
Precies hier, voordat je iets weet, of niet weet.

Kom hier samen waar alle standpunten,
tot een punt vervloeien, en het ene punt verdwijnt. 

Kijk of je hier kunt samenkomen,
waar je het eeuwige aanraakt,
en waar je het eeuwige leven en sterven op elk moment voelt.

Kom hier samen – voordat je iemand was.
Om gewoon hier te zijn, waar je bent wat je altijd zult zijn,
waar je nooit iets hieraan toe zult voegen,
of iets vanaf zult halen.

Kom hier samen, waar het je aan niets ontbreekt,
en waar je niets bent.
Het hier dat onbeschrijflijk is.
Waar wij elkaar alleen als mysterie ontmoeten.
Kom hier samen waar je jezelf vindt,
door jezelf niet te vinden. 

Op deze plek waar de kalmte oorverdovend is,
en de stilte te snel gaat om haar te vangen.
Kom hier samen waar je bent wat je wenst te zijn
en je wenst te zijn wat je bent
en alles verdwijnt in stralende leegte.

– Adyashanti –

De macht van de stilte

‘We hebben op onze zwerftochten eens een oude vrouw ontmoet. Ze had veel geleden in haar leven en veel van haar geliefde vrienden en ook haar kind waren haar voorgegaan door de poort van de Stilte, die de mensen ‘dood’ noemen, maar die in werkelijkheid een ‘geboorte’ is tot geestelijk leven – bewustzijnsverandering!

Ze zat daar zo kalm en vredig en het was uit haar edele, fijnbesneden trekken te zien dat verdriet haar gelouterd had; dat ze het leven wat deze fase betreft, had ‘overwonnen’.

Het was inspirerend met haar te praten en naar haar woorden te luisteren. “Och ja,      – meneer de dood – hij brengt eerst verdriet en pijn, vooral voor onze menselijke persoonlijkheid, totdat onze Ziel  leert begrijpen. We zouden toch niet zo egoïstisch zijn om één van onze geliefden uit een diepe genezende slaap na een zware ziekte te wekken, alleen om de bekende stem weer te kunnen horen en in de ogen te mogen kijken? We zouden dan teveel aan onszelf denken, en niet voldoende aan de zo nodige rust en het proces van herstel van degene die we liefhadden. Als de mensen wisten wat dood was, zouden ze die precies zo als een periode van rust en herstel zien. Degenen die ons voorgingen zijn niet weg; ze zijn dikwijls heel dichtbij, als we maar wisten wat de ware verbinding met hen was.

Er is maar één ware verbinding met hen, die van de ziel. Als ik zo alleen zit en de wind hoor in de bomen van mijn tuintje, als het lawaai van de stad is verstomd en de fluisterende boodschappen van de bloemen en de struiken tot mij doordringen, dan     – dikwijls – zijn er gesprekken van ziel tot ziel, zoals soms toen ze op aarde waren… Dan voel en weet ik, dat zij die heengingen in de boezem van moeder Natuur rusten en licht en vreugde bezitten… ik voel dat ze op de innerlijke, etherische wind worden voortgedragen en in dit heelal wonen… Als wij maar opstijgen tot hen, en niet hen naar ons gebied willen neerhalen… Maar dat opstijgen, kan alleen in de stilte van het leven…’

 De Magische Sleutel,  P.L. Grim

Als de golven komen...

Achter de dijk ligt een uitgestrekt stuk land,
een vogelgebied met enkel een smal pad
dat door het sompige veld kronkelt.
Bij hoog water loopt het deels onder
en wordt dat wat eerst begaanbaar was onbegaanbaar.
Het land wordt moeras.

In ons leven is het niet anders.
Bij ‘hoog water’ begint dat wat eerst
als vaste grond onder onze voeten voelde, te schuiven.
In het begin een beetje, maar naar mate het ‘hoge water’ aanhoudt
verandert dat wat vast leek in iets vloeibaars.
Grenzen verschuiven, glijden.
Dingen vermengen, vervagen en worden troebel.

Dat wat waar leek
wordt onwaar.
Wat onwaar was
wordt waar.
Niets is zo veranderlijk als wereldse waarheid.

De wereld zoals wij die kennen,
is een door ons zelf gecreëerde wereld.
Maar, we zijn vergeten dat achter die gecreëerde wereld nog een wereld ligt.
Een wereld veel dichterbij,
een wereld veel echter,
een wereld veel steviger,
dan je misschien vermoedt.

Een wereld voorbij je denken,
voorbij alle beelden,
voorbij al onze verhalen.
Ga aan dat alles voorbij,
het zijn slechts sluiers.

Verstil.
Stilte brengt je achter de sluiers.
Stilte brengt je in een wereld die veel steviger,
veel echter,
veel reëler is dan onze gecreëerde wereld.

Luister naar die stilte,
volg die stilte,
het brengt je in je innerlijke wereld,
de wereld van je hart.

Bouw daar je fundament.
Als het water dan komt,
als de golven dan omslaan,
blijft Jij staan,
gegrond in je Zelf,
gegrond in Stilte,
gegrond in Liefde,
in deze wereld,
maar niet van deze wereld. 

uit Stiltemomentjes

door Leo

Pleidooi voor Stilte

Pleidooi voor Stilte; lawaai schadelijk voor mens én dier

Vogels hebben in het ei al last van verkeerslawaai.
Dieren hebben, net als mensen, last van herrie. Dat is zelfs al vóór de geboorte zo: wetenschappers hebben vastgesteld dat vogels al in het ei negatieve gevolgen ondervinden van verkeerslawaai. Zij publiceerden er donderdag over in het wetenschappelijk tijdschrift Science.

Australische en Spaanse onderzoekers stelden de eieren van wilde Australische zebravinken, vijf dagen voor het uitkomen, ’s nachts in broedmachines bloot aan opnames van gangbaar verkeerslawaai (65 decibel, afgespeeld met pieken tijdens de reguliere spitsuren), of aan de zang van andere zebravinken, of aan stilte. De vogels die tussen het verkeerslawaai opgroeiden vertoonden een verminderde groei, kortere telomeren (de uiteinden van chromosomen, die slijten met de leeftijd en de levensduur mede bepalen) en een slechtere conditie.

Naast dat de eieren aan lawaai werden blootgesteld, kregen ook de uitgekomen jongen voor negen dagen geluid te horen. De onderzoekers volgden de ontwikkeling en reproductie van de vogels in de jaren daarna. Vinken die hun embryonale stadium of de dagen net daarna met verkeersgeluid doorbrachten, bleken later minder nageslacht te krijgen dan vogels die niet onder die omstandigheden ter wereld waren gekomen. Vogels die zowel voor als na de geboorte waren blootgesteld aan lawaai, produceerden in hun latere leven in totaal 59 procent minder nakomelingen.

 

De onderzoekers noemen hun bevindingen ‘zorgwekkend voor dier en mens’. Ze dringen aan op maatregelen rondom geluidsbelasting, met name tijdens de vroege ontwikkeling van mens en dier. ‘Actie is vooral dringend nodig vanwege de aanhoudende en verwachte toename van het wegennet, maar ook van mijnbouw, industriële en huishoudelijke activiteiten die geluidshinder genereren, van matige tot hoge niveaus’, zo eindigen de onderzoekers hun publicatie.

Akoestisch comfort.
Volgens Hans Slabbekoorn, hoogleraar akoestische ecologie en gedrag aan de Universiteit Leiden, sluit dit onderzoek aan bij eerdere bevindingen over gevoeligheid voor geluid vóór de geboorte, bijvoorbeeld bij vogels waar de zang van de ouders de hartslag van de embryo’s blijkt te beïnvloeden.

Ook Slabbekoorn deelt de bezorgdheid over de gevolgen van menselijk geluid voor zoogdieren en mensen. ‘Bij mensen begint het akoestische leven ook voor de geboorte en lawaaiige omstandigheden kunnen effect hebben op het ongeboren kind in de baarmoeder, door verstoring en maskering’, stelt hij in een reactie op het onderzoek.

Hij pleit dan ook voor meer aandacht voor de akoestische omgeving van broedvogels in steden en langs snelwegen, en wijst op het belang van ‘akoestisch comfort’ in ziekenhuizen voor zwangere vrouwen en baby’s.

Uit de Volkskrant, door Jean-Pierre Geelen, wetenschapsredacteur.

De kracht van stilte

Dikke druppels maken kringen in de plassen op het pad.
Zodra de regenbui voorbijtrekt komt het water langzaam tot rust.
Als even later ook de wind is gaan liggen, 

worden de plassen als spiegels waar de donkere bomen zich haarscherp in aftekenen.
Het is de kracht van stilte die het water laat spiegelen en 

je de reflectie van het bos in het water laat zien.

Zodra je stilte in jezelf toelaat word je rustig.
Je gedachten kalmeren, ze worden minder dwingend, minder sturend.
Je ideeën over jezelf en je leven verstommen.
Je wordt milder voor jezelf.
‘De wind’ van moeten en willen luwt en maakt plaats voor zachtheid en compassie.
De kringen in je ‘water’ komen langzaam tot rust.
De vertekening van jezelf vermindert.

Laat jezelf af en toe in Stilte vallen.
Niet door iets te doen, maar gewoon en eenvoudig door Stilte toe te laten.
Stilte in te ademen.
Stilte uit te ademen.
Totdat de kracht van Stilte je innerlijk laat spiegelen,
en het Licht in je leven en de wereld gereflecteerd kan worden.
Het is dit Licht dat je werkelijk bent.

Bron: Stiltemomentjes.nl

Vrede in het hart

Kwaad verzwijgen is goed

De waarheid aandragen heilig

Bescheiden optreden verstandig

Niemand benadelen is rechtvaardig

Allen tot nut zijn vroom en

Je naaste door woorden en gedrag stichten godvruchtig

Typisch voor een verstandig mens is

Tevoren overdenken wat te doen staat en

Niet zonder reden iets nieuws zoeken

Niet gemakkelijk vertellen wat onbekend is en

Niet meteen bevestigen wat twijfelachtig is

Zwijgen van de mond is een groot goed

Voor de vrede van het hart

De stilte van water

Als de zon een kans krijgt
Zodra de wolken openbreken
Als ik bewust de stilte zoek 
En alleen díe tot me laat spreken
Dan wordt het langzaam lichter
Wordt het stiller in mijn hoofd
Het is alsof het water
De onrust in mij dooft

Daverende stilte

We leven in een wereld vol lawaai, terwijl we juist meer rust en stilte nodig hebben, aldus de Vietnamese zenleraar Thich Nhat Hanh.

Stilte is essentieel.
We hebben stilte nodig,
net zoals we lucht nodig hebben
en een plant licht nodig heeft.
Met een geest propvol woorden
en gedachten,
is er geen ruimte voor onszelf.

Thich Nhat Hanh

Is dat erg? Ja. Door al die onrust is er geen ruimte meer voor ‘innerlijke stilte’ – de stilte van het niet-denken. En die innerlijke stilte is voor je geest net zo essentieel als slaap voor je lichaam. ’Zonder stilte in jezelf en met je hoofd en lichaam vol lawaai, kun je de roep van de schoonheid niet horen,’ aldus Thich Nhat Hanh. Bovendien raak je vervreemd van jezelf. Hoe kun je, om maar wat te noemen, naar je hart luisteren, als er allerlei geluid voortdurend doorheen tettert? ‘Je hart roept je toe. Je hart probeert je iets te vertellen, maar je kon het niet horen omdat je hoofd vol zat met lawaai.’

Is het nou nooit eens even stil? Nee. En zeker niet in je hoofd. Muziek, herrie, pratende collega’s, social media. En daaroverheen dan nog eens je eigen gedachten, die al helemaal nooit ophouden. Het Non-Stop Denken, een zender waar je brein continu op staat afgesteld en die continu een stroom gedachten (vaak negatieve gedachten, ook nog!) door je bewustzijn stuurt.

Door die onafgebroken stroom van geluiden, informatie en gedachten komen we er niet meer aan toe om af en toe gewoon even er alleen maar te zijn.

Zoals je dat soms kunt ervaren tijdens een wandeling in de natuur, waarbij je ontspannen bent, diep in- en uitademt en heel bewust luistert naar de geluiden om je heen. Je verkeert dan in een ‘daverende stilte’. Het is op zulke momenten dat je werkelijk met de wereld verbonden bent. ‘Je kiest waarnaar je luistert en je kiest wat je wilt zijn. Je in- en uitademing. De regen of de wind. Als je voeling hebt met deze verfrissende en helende elementen, dan bén je en dan ben je niet je denken.’

Stilte van de eenzaamheid

Als de eenzaamheid aan je deur klopt doe dan niet open. Ik heb dat wel gedaan en heb nu spijt als haren op mijn hoofd, want het heeft mij zeker geen goed gedaan. Als je alles hebt gehad en alles hebt bezeten en alle geneugten des levens hebt mogen proeven, is het een hard gelach als de eenzaamheid ineens als een bom inslaat. Zo onverwacht. En laten we eerlijk zijn, niemand die er op wacht. Want niemand geeft ook toe dat hij of zij eenzaam is. Ik geef het toe. De eenzaamheid brandt als een fakkel diep in mijn ziel, verandert mijn geest en kneust mijn gevoelens voor andere mensen.

Angst; angst is het eerste woord dat mij te binnen schiet als ik denk aan het begin van die eenzaamheid die je gewoon overvalt waar je ook bent, met wie je ook bent. De angst is de vijand van alle mensen. Gelukkig maar, want het houdt je wel alert, het houdt je scherp en wakker. Maar de angst om te slapen is soms sterker en dan begint de strijd tegen die eenzaamheid.

Het is de stilte van de eenzaamheid die de mens pas beseft wanneer het te laat is. Daarom is elke dag een geschenk, ikzelf geniet van elk moment of het nou een fijn of vervelend moment is, het hoort bij het leven. Elk moment. Zolang je beseft dat jouw hond meer wordt uitgelaten dan jouw moeder of vader de straat van buiten ziet, moet je ook beseffen dat de eenzaamheid diep in jezelf zit. Want stilaan word je ook oud en dan mag je hopen dat er iemand bij jou langskomt om met je te praten, te schaken of de stad even in te gaan voordat het te laat is, voordat iemand kan zeggen: Wat was die persoon een eenzaam persoon…

Eenzaamheid zit in jezelf, creatief zijn met je tijd, prioriteiten stellen, niet vergeten dat er ook mensen zijn die alleen de hele dag naar buiten staren in de hoop op aandacht.
Wees jij die hoop voordat jouw eenzaamheid de stilte doorbreekt en de wanhoop nabij is.
Want de stilte van de eenzaamheid is de voorbode voor een heleboel lawaai in je hoofd die je dan een plaatsje moet zien te geven.
Maar als je alleen bent is de stilte van de eenzaamheid de winnaar die nooit verliezen kan en wil.

 

Leny Kruis

Je eigen creatie

Als je stilte kunt omarmen; als stilte je rustplaats is, dan stopt de voortdurende zoektocht naar iets wat de leegte kan vullen.
Stilte omarmen is een proces van niet meer grijpen, van het openen van je hand, van het ontspannen van je gebalde vuist.

Stilte vermindert stress en spanningen
Stilte zorgt ervoor dat je er weer tegenaan kan
Stilte zorgt voor het resetten van ons brein
Stilte zorgt voor vernieuwing van de hersencellen

Stilte kun je creëren:
Door bewust te ontsnappen aan geluid. Bv door even naar buiten te gaan en alleen even te wandelen. Door de geluiden om je heen buiten te sluiten door bijvoorbeeld meditatie. Door je te concentreren op je ademhaling 2 minuten lang. Maar ook door je mobiel uit te zetten en de laptop even op te bergen.

Geniet in rust van je eigen creatie

Mijmering

Vroeger was het normaal je éénmaal per jaar terug te trekken
binnen de muren van een klooster of abdij om de stilte op te zoeken.
De helende werking van stilte op lichaam en geest werd algemeen erkend.
Stilte laat ons immers helder zien.
Stilte geeft rust..
Stilte brengt ons in contact met onszelf.
Stilte maakt dat we de dingen zien in hun ware perspectief.

Vandaag de dag is het niet vanzelfsprekend om
dergelijke periodes van stilte in te passen in ons jachtige leven.
Toch is er ook nu een grote behoefte, misschien zelfs meer dan vroeger.
Stilte is geen vlucht.
Stilte is een bron van leven.
Stilte is meer dan de afwezigheid van geluid.
Stilte gaat over rust in je hoofd; rust in je geest.

Bert Caekelbergh - Ehipassiko

Desiderata

Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede in stilte kan heersen.

Uit DESIDERATA

Thuis in de stilte

In een wereld vol geluid roept de stilte
Als een prachtig muziekstuk
Aan de andere kant van de bergen

Stilte is een reis naar het wezen van je bestaan
Stilte is een opening naar iets groters

Tap uit de bron van stilte
Laat de stilte je woorden en daden leiden
Verdwaal niet langer in de misleidende doolhof
Van het obsessieve denken

Je vindt geen vrede
Door de omstandigheden van je leven te veranderen
Maar door eindelijk thuis te komen in de stilte die je bent

Bert Caekelbergh - Ehipassiko

Jouw wortel

Misschien heb je wel eens een boom gezien waarvan de wortels boven de grond zichtbaar zijn.

Een wirwar van wortels, zich wijd vertakkend, tot ze in de grond verdwijnen. De wortels verankeren de boom in de aarde, in dat wat de boom leven schenkt.

 

Stilte is jouw wortel, het verankert je in zijn, in dat wat je bent en leven geeft, onwankelbaar en liefdevol.

Uit Stiltemomentjes

De altijd-aanwezige stilte

Vroeger was het normaal dat je je éénmaal per jaar terugtrok
binnen de muren van een klooster of abdij om de stilte op te zoeken.
De helende werking van stilte op lichaam en geest werd algemeen erkend.

Stilte laat ons immers helder zien. Stilte geeft rust.
Stilte brengt ons in contact met onszelf.
Stilte maakt dat we de dingen zien in hun ware perspectief.

Vandaag de dag is het niet vanzelfsprekend om dergelijke periodes van stilte in te passen in ons jachtige leven.
Toch is er ook nu een grote behoefte aan, misschien zelfs meer dan vroeger.

Stilte is geen vlucht. Stilte is een bron van leven.
Stilte is meer dan de afwezigheid van geluid.
Stilte gaat over rust in je hoofd, rust in je geest.

De stilte
Is er altijd

Bewust of onbewust
Aan de oppervlakte of op de achtergrond

Luister naar die stilte
Zonder oordeel
Zonder verlangen

In deze stilte van de geest
Ligt de kern van je wezen

Ken Verschoren- Ehipassiko

GOUDEN RAND

Misschien heb je op een mooie, heldere dag wel eens een donkere wolk voor de zon zien kruipen. De zon beschijnt de wolk van achteren en er vormen zich zilver-gouden randen om de wolk. Stralen licht vallen door enkele gaten.

Gebeurtenissen in je leven zijn net als wolken, sommige zijn vluchtig en transparant, andere werpen diepere schaduwen.

Als je stil wordt en goed kijkt, kun je door alles in je leven het licht zien schijnen, alles heeft uiteindelijk zijn eigen “gouden rand”.

 uit: 52 Stilte Momentjes, Leonard-Jan Kaniok

Stilte - De bron

Stilte
De eeuwige bron
Waaruit alles voortkomt
Waarin alles verdwijnt
Gedachten, emoties, geluiden
Worden geboren uit Stilte
En sterven weg in die Stilte
Het hele spel van komen en gaan
De eeuwige beweging van het leven
Ontspringt uit en verdwijnt in Stilte
Alleen de Stilte blijft
Alleen de Stilte
Zoek de Stilte

En cultiveer het pad dat naar Stilte leidt
Stilte is de bron en de bestemming
Het mooiste wat er is

Van Paul Van Hooydonck via Ehipassiko/Boeddhistisch Centrum

Actief stil zijn

Denk aan wie onophoudelijk bezig zijn vanuit een diep gevoel van onzekerheid en eenzaamheid of vanuit de behoefte aan erkenning of persoonlijk gewin; zij zijn de slaaf van hun passies.

Hun ‘activiteit’ is in feite ‘passiviteit’, want zij drijven niet zelf, maar worden gedreven. Zo iemand leidt niet, hij lijdt.

Anderzijds, wie in stilte contempleert met slechts als doel zichzelf en zijn verbondenheid met al wat is te ervaren, wordt doorgaans bestempeld als ‘passief’ – hij ‘doet’ toch immers niets!

Toch is juist deze geconcentreerde meditatie een hoge vorm van activiteit, een werkzaamheid van de ziel die slechts mogelijk is op basis van innerlijke vrijheid en onafhankelijkheid.

uit: Erich Fromm, Liefhebben - een kunst, een kunde, 1962

INTIEME STILTE

Misschien herken je dat wel: je hebt een sterke gedachte over jezelf: dit ben ik, zo ben ik nu eenmaal of: dit kan ik niet of juist wel.
Die gedachte voelt heel dichtbij en vertrouwd, je bent die gedachte tenslotte bijna.
Maar is het je wel eens opgevallen dat er ook iets is wat die gedachte waarneemt?

 

De stilte waar die gedachte in opkomt, is nog veel dichterbij dan de gedachte zelf. Die stilte is het intiemste wat er is."

Stilte-momentjes uit het leven geplukt door Leonard-Jan Kaniok, 2017

Stil worden

Stil worden

stil met de stilte

waaruit alle leven komt

leeg worden

leeg met de leegte

waaruit alle volheid komt

kijken

kijken naar onzichtbaar

waaruit alles zichtbaar wordt

luisteren

luisteren naar onnoembaar

waaruit alles genoemd wordt

op weg gaan

op weg gaan naar oorsprong zonder begin

waaruit alle ontmoeting geboren wordt

zelveloos worden

zelveloos met de zelfloosheid

waaruit alle liefde geboren wordt

anders worden

anders met de Andere

waaruit alle anderen geboren worden ❜

Guy Dubois

Contemplatief Gebed: De discipline van de Stilte

Contemplatief gebed begint met de komst van een goddelijke aanwezigheid in ons leven. Op rustige momenten, in tijden van nabijheid tot de natuur, in perioden waarin onze levensstijl vertraagt omdat we minder of niet meer werken, of in tijden van crisis, kunnen we een aanwezigheid in ons centrum of innerlijke centrum opmerken. Het is immanent in ons en is in zekere zin meer aanwezig voor ons dan wijzelf. Mettertijd herkennen we ook dat deze aanwezigheid ons overstijgt. Het is transcendent, en als gevolg daarvan kunnen we het nooit volledig vatten. Zij zal altijd een dimensie van mysterie behouden.

John Main vermeldt in zijn boek ‘Moment van Christus’ dat het leven een reis is om onszelf te leren kennen en te aanvaarden. Om succesvol te zijn op onze pelgrimstocht, moeten we contact maken met het goddelijke in onszelf en zo ontdekken dat we in wezen spirituele wezens zijn die geworteld zijn in dat goddelijke. Op deze innerlijke reis is stilte van lichaam en geest noodzakelijk, want contemplatief bidden is niet denken over God, maar zijn in de aanwezigheid van het goddelijke. Wanneer we leren stil te zijn en ons aan te laten raken door het goddelijke, zullen we groeien in deze liefdevolle relatie.

Naarmate we ons meer bewust worden van deze goddelijke aanwezigheid in het centrum van ons wezen, stelt Johannes van het Kruis dat we op een gegeven moment in de donkere nacht van de ziel terechtkomen. We beginnen onze belangstelling te verliezen voor activiteiten en dingen die ons tot nu toe in hun greep hielden of waarvan we dachten dat ze zinvol waren. Langzaamaan beginnen we uit te zien naar het stil zitten in de aanwezigheid van het goddelijke. Op een bepaalde manier bespaart het goddelijke ons bepaalde aspecten van het leven om ruimte te maken voor zijn of haar Aanwezigheid. We hebben tijd om binnen te treden in en te rusten in het Absolute. Dit kan een hele schok zijn, omdat de meesten van ons in een moderne industriële samenleving leven met een drukke levensstijl. Nu worden we aangetrokken om in stilte te zitten, niets te doen, en te rusten in de goddelijke aanwezigheid. In contemplatief gebed wordt iets gewonnen terwijl iets anders verloren gaat.

Naarmate we tijdens deze innerlijke reis groeien, ontwikkelen we een discipline van stilte om deze intieme relatie met het goddelijke te verdiepen. Deze discipline heeft verschillende elementen. Veel spirituele schrijvers benadrukken de noodzaak om tweemaal per dag ongeveer twintig minuten te mediteren. Trouw zijn aan deze routine is zeer belangrijk voor onze groei op het contemplatieve pad. Er is ook de uitdaging hoe dit praktisch te doen, aangezien de meesten van ons het buitengewoon druk hebben met ons gezin, ons werk en onze gemeenschap. Het is noodzakelijk om onze werklast te bekijken en te bepalen wanneer en waar we tijd kunnen doorbrengen met meditatie en contemplatie.. In de praktijk zelf worden we ons zo meer bewust van ons lichaam en disciplineren we het zodat we ons kunnen concentreren op de stilte, beslissen we welke houding het beste is en bepalen we waar we onze ogen op richten of waar we onze handen laten rusten. Er zijn bepaalde sleutelzinnen of mantra’s die helpen om ons te concentreren op de goddelijk aanwezigheid. Verschillende spirituele tradities bevelen verschillende mantra’s aan, zoals bijvoorbeeld beschreven in de klassieker ‘De Weg van een Pelgrim’. Bij het herhalen van mantra’s worden we ons bewust van onze ademhaling, en de rustige regelmaat van onze ademhaling helpt ons de goddelijke aanwezigheid te voelen en aan te raken. God spreekt in stilte, en contemplatieven ontwikkelen de discipline van de stilte om te groeien in het bewustzijn van de goddelijke aanwezigheid binnenin ons.

Naarmate we groeien in deze discipline van stilte en ons vermogen om te rusten in de aanwezigheid van het goddelijke verdiepen, merken we beweging in bepaalde aspecten van het leven. In de stilte van de contemplatie herinneren we ons onze vroegere fouten, zwakheden en gemiste kansen om lief te hebben. Johannes van het Kruis zegt dat in de donkere nacht van de ziel God in ons werkzaam is en ons onze fouten en egoïstische neigingen laat zien. Dit is een gelegenheid om vergeving te vragen voor deze daden en om goddelijke hulp te zoeken bij het overwinnen van deze gewoonten en gedragingen in de toekomst.

In de groeiende stilte van contemplatie worden ook de pijn en emotionele wonden opgeroepen die wij allen hebben. Misschien zijn dingen in het leven niet gegaan zoals we wilden; wellicht hebben anderen ons gekwetst en emotionele wonden toegebracht; de vele onrechtvaardigheden in het leven hebben hun sporen nagelaten. We moeten met deze herinneringen en wonden leren omgaan en ons richten op de genezing ervan, zodat we verder kunnen gaan met ons leven. Ze hoeven ons niet voor de rest van onze jaren te belasten.

Om deze discipline van stilte te verdiepen en vooruitgang te boeken op onze innerlijke reis, is het nuttig gebruik te maken van de natuur. Johannes van het Kruis merkte op dat het beste gebed soms plaatsvindt in de schoonheid en stilte van de natuur;. de rust en schoonheid ervan helpen om in contact te komen met de goddelijke aanwezigheid.

 John Main benadrukt in zijn boek ‘Word Made Flesh’ het belang van stilte en moedigt ons aan stil te zijn en te volharden in deze innerlijke reis. We moeten stil zijn en een mantra opzeggen. Als we stil zijn, hoeven we onszelf niet te rechtvaardigen, ons niet te verontschuldigen of indruk te maken op mensen. Integendeel, in stilte zullen we de Werkelijkheid vinden waarin we ons wezen hebben. Terwijl we onszelf definiëren en onze plaats in de menselijke gemeenschap vinden, ontdekken we in contemplatie een wezen van liefde. In de eeuwige stilte zal het goddelijke onze naam roepen en zullen we weten wie we werkelijk zijn.

Vrij bewerkt naar: Robert Trabold – oorspronkelijk verschenen in Quest magazine van november/december 2008)

Zwijgen

STILTE is

Zwijgen vol inhoud

Taal van God

Stilte is de taal van God, al het overige is een slechte vertaling (Rumi)

 

Stilte is een heel mooie en tegelijk concretere manier om het Goddelijke te benaderen. Stilte die de weg is naar het essentiële, naar waarom we leven, voor wie we leven en waarvoor we het allemaal doen . Het is het resultaat van een weg naar binnen, van en naar de Ziel. De bedoeling van stilte is om te verbinden met de wereld en vooral met ons Zelf.

Judge zegt in Echoes of the Orient (deel III p. 278): “want stilte is Hemels eigenste deugd” en met de wet van broederschap en eenheid in het achterhoofd kan dat niet anders dan duiden op verbinden met het Ene Zelf, op yoga, op  eenwording met onze eigen essentie en daarmee de essentie van elk ander wezen, zonder onderscheid, zonder uitsluiten. Dat is ware religie. Stilte wordt dan een werkwoord. Het is Zijn en Worden tegelijk. Men gaat de stilte binnen om verdieping te bereiken.

Men zegt dat stilte een verwijzing is, een manier van benaderen of kijken naar het Allerhoogste, naar het ZELF. Eigenlijk kunnen we wat werkelijk diepzinnig is niet in woorden uitdrukken. In het Taoïsme wordt gezegd dat de Tao die benoemd kan worden, niet de echte Tao is. Het Goddelijke is "ondenkbaar en onuitsprekelijk". Dat betekent niet dat we geen woorden mogen gebruiken. We beseffen dat het maar een manier van kijken of uitdrukken is.

Stilte is de kern van alle klank. Stilte is niet afwezigheid van geluid. Stilte is de diepste klank.  Dan gaat het over de grondtoon, de basisfrequentie van het leven. In het begin was er het woord en het woord was bij God, zegt het Johannes-evangelie! Stilte is de poort naar wie we werkelijk zijn, brengt ons in verbinding met de essentie van ons eigen en van elk ander wezen. Stilte is de ondergrond van elke klank, van elke melodie en maakt het mogelijk dat de melodie, de muziek gehoord kan worden. Stilte omringt ook elke klank, elke noot, elk woord. Het is niet alleen de oorsprong van elke noot, maar ook van de tussenpauzes en datgene waaruit de muziek klinkt.

Stiltebeoefening is zielenbeoefening. Spontane (niet afgedwongen) stilte is een teken dat het kleine ‘ik’ minder overheersend is. Hierin ligt in de eerste plaats het belang van stilte in het geestelijk leven. Echte, diepe stilte is geen passiviteit, geen slaaptoestand. Het is stilte - geruisloos en daarom nauwelijks waarneembaar voor onze gebruikelijke zintuigen en vermogens. Het is zuiver bewustzijn, dat wil zeggen, bewustzijn zonder het ‘ik’. Zoals Krishnamurti zei, waar het ‘ik’ niet is, daar is ‘het andere’, d.w.z. het Hoogste, de Grond van alle dingen; waar het ‘ik’ niet is, daar is echte liefde. Het betekent bewust worden, zelf bewust worden van hoe je mind het veld van stilte is waarin allerlei zaken zoals gedachten, gevoelens, gewaarwordingen komen en gaan.

Het gaat over een leeg, conceptloos, inhoudsloos bewustzijn. Het gaat over de stilte als de eindeloosheid van het universum. Het is een stilte waar alle geluiden welkom zijn. Een stilte die niets uitsluit. Stilte is een niets dat alles openbaart. We maken door stilte een verbinding met het ZELF en dat wil zeggen een verbinding met ons zelf.  Misschien klinkt dat wel vreemd wanneer je regelmatig hoort dat we onszelf dienen te vergeten. Hier gaat het vooral over ook goed voor je zelf zorgen, je grenzen respecteren, zaken doen zoals zuivering van je ego om anderen beter te helpen en te onderwijzen. De afgescheidenheid betekent niet alleen van de anderen, maar van ons zelf.

Stilte betrekt en verbindt en maakt dat we de afgescheidenheid kunnen overstijgen. Het is dan niet langer: ik en jij, maar wij waarin ik en jij hun juiste plaats krijgen. Stilte is een perfecte uiting van de wet van eenheid en broederschap. Het overstijgt concepten en beelden maar laat ze ook toe.

God spreekt in het Hart dat stil is (Moeder Theresia).

Stilte

Spraak zoekt gezelschap
Stilte zoekt afzondering
Spraak wil anderen overtuigen
Stilte overwint je eigen rusteloze geest
Spraak maakt vrienden en vijanden
Stilte is ieders vriend

Spraak verwacht respect
Stilte heeft dat al
Spraak is verwant met de aarde
Stilte is transcendent
Spraak onderricht
Stilte munt uit

Spraak heeft beperkingen
Stilte is onbeperkt
Spraak vergt inspanning
Stilte zelfs meer
Spraak is menselijk
Stilte is goddelijk

 

Als je spreekt luisteren andere mensen naar jou
In de stilte kan jij de stem van het universum horen

Stilte brengt je geest tot rust
En is de poort naar Bevrijding

gebaseerd op 'Silence' van Premalanda Kumar

(met toestemming van Ehipassiko Boeddhistisch Centrumnaar vrije vertaling door Paul Van hooydonck)

De stilte horen

Stilte is even zeldzaam als essentieel. Wanneer was de laatste keer dat je echt stilte hoorde? Hoe lang is het geleden dat je iemand alleen in stilte zag zitten? Hoe vaak laten we koptelefoons en mobiele telefoons thuis? Stilte verdwijnt net zo snel als de duisternis die door stadslicht wordt verdreven. Dit verlies is geen toeval - mensen zijn stilte gaan vrezen omdat het de sluier van afleiding doorbreekt die lawaai creëert.

Maar niet alle stilte is bedreigend; sterker nog, soms zijn pauzes zwanger. Op sommige plaatsen kan stilte een leegte zijn die, paradoxaal genoeg, vol is. Je bezet deze stilte niet, ze bezet jou. Zonder stilte kunnen woorden niet worden gesproken of gehoord, en zonder woorden is stilte onhoorbaar.
De stilte verdwijnt niet wanneer zij wordt verbroken; voor wie niet wordt afgeleid, beperkt de stilte de taal als de noodzakelijke voorwaarde die zowel haar rijkdom als haar breekbaarheid blootlegt.

Stilte zit niet alleen in de pauzes en ruimtes die zinnen onderbreken, maar ook binnen woorden die gesproken en geschreven zijn.
Om te weten wat iemand zegt, moeten we horen wat onuitgesproken blijft. Als we de stilte niet kunnen horen, weten we niet hoe we moeten luisteren.

Stilte momentje

Dit Stilte Momentje is als een meditatie, een tekst om in te ontspannen. Rest alleen nog een kleine noot: acceptatie en geen weerstand bieden tegen wat dan ook, heeft niets te maken met het accepteren van slechte en schadelijke omstandigheden in je leven. Het verwijst naar onze innerlijke spanningen en weerstanden, onze reactiepatronen en gevoelswaarden.

 

In het veld langs de dijk staat een boom.

De regen kleurt de stam donker,

windvlagen trekken aan de takken en de stam.

Alles in de boom beweegt,

zelfs de dikste takken deinen mee.

Niets is in verzet,

alles is buigzaam en ontspannen.

De boom 'danst' in de wind.

 

Geworteld, ontvankelijk en

zonder weerstand.

Weerstand zou de boom meteen vellen.

Weerstand blokkeert.

Openheid is zijn kracht,

flexibiliteit is zijn sterkte.

 

Openheid is alles wat hier is eenvoudig verwelkomen,

voordat het iets goeds of verkeerds wordt,

voordat er een oordeel is,

teder omarmen,

wat het ook is,

welke wind er ook maar in je waait,

welke barsten ook maar pijn doen.

 

Geworteld in essentie,

hoef je nergens van af te komen,

hoef je niets na te jagen,

is er geen weerstand meer tegen dit moment.

Niets is in verzet,

je kan ontspannen,

diep ontspannen in dit moment.

 

Dans het leven.

Dans de dans van acceptatie,

van vriendelijkheid,

van compassie,

van ontvankelijk en zonder oordeel,

want in openheid ligt je kracht.

Openheid is liefde,

liefde voor wat is en

liefde is de grootste kracht.

Bron: Stiltemomentjes.nl