"Wees niet bang voor je moeilijkheden. Wens niet dat je in andere omstandigheden verkeert dan nu. Want als je het beste hebt gemaakt van een tegenslag, wordt het een opstapje naar een prachtige kans."

Helena Petrovna Blavatsky richtte de Theosophical Society op in 1875, zij heeft daardoor de voor ons oosterse filosofie in de westerse wereld geïntroduceerd.
HPB's opdracht bestond er in om, tegen alle tendensen van dogmatische godsdienst en materialistische wetenschap in, naar de aloude wijsheid te verwijzen en de waarheid opnieuw het licht te laten zien.  Haar werk staat bekend als de Moderne Theosofie.

Zij heeft diverse artikelen, tijdschriften en boeken geschreven waarvan De Sleutel tot de Theosofie het meest populaire is.

Helena Petrovna von Hahn werd op 12 augustus 1831 geboren in Rusland; het huidige Dnjepropetrovsk in Oekraïne.
Haar vader, Peter von Hahn, was kapitein in het leger en stamde af van Duitse adel. Haar moeder was de bekende romanschrijfster Helena Andrejevna Hahn,
die stamde uit een van de oudste families van de Russische adel. Haar grootmoeder van moeders kant, was prinses Helena Dolgoroekova.

Ondanks haar adellijke afkomst werd Helena niet het verwende jonge meisje uit de hogere Russische klasse dat ze had kunnen zijn.

Doordat haar vader als militair van de ene garnizoensstad naar de andere werd gezonden en hij vaak zijn gezin meenam, kwam Helena in contact met een
groot aantal verschillende volkeren en culturen. Ze had een passie voor allerlei soorten legenden en voor traditionele wijsheid.

Helena begon toen ze 16 was‘een dubbel leven te leiden, zoals ze dat zelf noemde, dat ze zelf niet begeep. Als persoonlijkheid was ze impulsief,
eigenzinnig, opstandig en zeer onafhankelijk. Maar inwendig werd ze volledig in beslag genomen door de mysteries van het Zijn.

Door een weddenschap met haar gouvernante, die beweerde dat geen enkele man zo’n opstandig meisje als echtgenote zou willen, trouwde ze op 17-jarige
leeftijd met Nikifor Blavatsky. Hij was twee keer zo oud is als zij en ze ontsnapt aan dat huwelijk door weg te lopen.
Zodra ze werd gevonden wou men haar op de boot zetten om bij haar vader te gaan wonen, maar ze miste die ‘per ongeluk’ en ging haar eigen weg.

Het voordeel was dat ze nu een getrouwde vrouw was en dat gaf haar de mogelijkheid om vrijer te kunnen reizen. Ze is altijd de naam Blavatsky blijven dragen.

En reizen deed ze. O.a. in Noord- en Zuid-Amerika, India, Nepal en Tibet. In Tibet werd ze onderricht door haar Meester die ze in Londen had ontmoet. Het
was ook hij die haar opgedragen heeft om in 1875 de Theosophical Society te stichten met de bedoeling om de theosofie te verspreiden via haar geschriften. HPB studeerde bijna drie jaar bij hen en leerde de meest heilige Tibetaanse en Senzar teksten te lezen en in het Engels te vertalen. Daaronder bevonden zich ‘Het boek van de gulden voorschriften’ waaruit ze later fragmenten vertaalde als De stem van de stilte, en ‘Het Boek van Dzyan’, de stanza’s die de basis vormen voor haar meesterwerk De geheime leer.

Zij wordt door diegenen die haar hebben gekend een genie genoemd, iemand die zich heeft opgeofferd, die werkte met een onuitputtelijke kracht en
gedesinteresseerd was in haar eigen welzijn.

De inspirerende kennis die zij heeft doorgegeven geeft ons een verklaring voor het bestaan en het levensdoel van de mens. Ze toont ons hoe wij, in overeenstemming met de spirituele instructies van oude tijden, door zelfopgelegde discipline, controle kunnen krijgen over ons leven. En hoe we op die manier de onzelfzuchtige, onpersoonlijke kwaliteiten kunnen verwerven die de erfenis zijn van de Werkelijke Mens.

Om haar te begrijpen worden we gedwongen haar niet te beoordelen op grond van uiterlijke verschijningsvormen, en geen enkele autoriteit boven onze eigen
innerlijke toetssteen van waarheid te accepteren. En wanneer we deze innerlijke bron aanraken, leidt de studie van haar geschriften ons steeds dichter
naar de broederschap van het leven: naar het Zelf dat we delen met alle wezens.