10/11: Egypte en theosofie: de mysteriën van Isis

De antieke mysteriën behoren tot de theosofische beweging. Ze zijn van belang voor deze GLT en voor iedereen, niet zozeer als verstandelijke ontwikkeling dan wel als een unieke transformerende beleving die doordringt tot ons diepste wezen, ons reïncarnerend ego op zijn pelgrimstocht.

De mysteriën van Isis zijn ons beter bekend dan de andere culten en daarbij komt de betovering van de verborgen wijsheid van het oude Egypte, door de egyptoloog Erik Hornung egyptosofie genoemd.

Isis was oorspronkelijk een Egyptische godin die geleidelijk werd geïdentificeerd met andere godheden en het centrum werd van een mysteriecultus naar haar genoemd. Die werd  vanaf de vierde eeuw v.C. verspreid buiten Egypte en beïnvloedde door iconografie, rituelen en tradities het christendom, de gnostici, het neoplatonisme en de pythagoreeërs.


24/11: De mysteriën tussen de oudheid en HPB

Vanaf het einde van de vierde eeuw werden heidense vormen en uitingen van religieus leven door opeenvolgende christelijke keizers verboden. Maar we laten hier onbesproken het boeiende onderwerp van de mogelijke invloed van de Isismysteriën op het vroege christendom.

Vaak wordt aangenomen dat Isis, zoals andere antieke culten, uit de samenleving is verdreven door het christendom. Toch is Isis met haar riten, haar devotie, en haar beloften een inspiratiebron geworden of gebleven van latere esoterische stromingen: de astrologie, de magie, de alchemie, de gnosis, de rozenkruisers, de vrijmetselarij en de theosofische traditie.

En dan is er nog de enigmatische inscriptie op de voet van het beeld van Isis in de tempel van Saïs: Ik ben wat is, wat is geweest, wat zal zijn. Novalis schreef:
Wie niet verlangt de sluier van de godin op te lichten, is geen ware leerling